مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلاماللهعلیها
الله اکبر! فـاطـمه بـال و پـرش سوخت جان مدینه سوخت و پیغمبرش سوخت الـلـه شــد مــحــصــور در الّا و لابــد زهرا ولایت داشت پای حیدرش سوخت با « اَشهـدُ اَنَّ مُحـمّد» رفـت از هـوش بر روی جسم نیمه جانش دخترش سوخت پـهـلـو به پـهـلـو کـاشـکـی میشـد اقـلاً هرکس کنارش بود، پای بسترش سوخت رویـش نـشد زهــرا بـگـویـد بـا مـؤذّن یک سوم از تفسیرهای کوثرش سوخت رویش نـشد زهـرا بگـوید پـشت آن در راهش به آتش خورده بود و معجرش سوخت “حَیَّ عَلی خَیرِ العَـمَل”! بس کن مؤذّن ارباب دیده پشت آن در، مادرش سوخت |